بُن+هنرمندان
از هنرمندانی که بخشی از آثار خود را در دفترهای بُن خلق کرد‌ه‌اند دعوت کرده‌ایم تا آن‌ها را با ما به اشتراک بگذارند.
کیمن مه‌آبادی
کیمن مه‌آبادی، متولد سال ۱۳۶۹ در طراحی‌هایش تحت تاثیر مدیا، رسانه‌های مجازی، فیلم و به طور کلی منابع فرهنگ عامه است. آثارش را از طریق انباشت تصاویر و بازتولیدشان خلق می‌کند. آثار کیمن بازه‌ای گسترده ...
نجمه کزازی
دفتر طراحی برای من آزادترین محل مواجهه با کارم است. این شاید به دلیل ماهیت کلاسیک تمرینی آن ...
موسی ربانی
«برگه‌های دفتر گذرگاهی می‌شوند برای عبور کردن و رسیدن به جایی دیگر؛ آنقدر نزدیک می‌شوم تا همه چیز برایم واضح شود.»
کاویان هازلی
«در این تندباد حوادث ما اتفاقی هستیم که افتاده‌ایم.»
مجموعهٔ کاویان هازلی پیش رو حاصل نگرش در دگرگونی حالات نگاه پس از خوانش اخبار روزمره است.
مرجان قربانی
«مواجههٔ من با دفتر طراحی زمانی‌ست که ایده‌‌ای در ذهنم شکل می‌گیرد و قصد دارم در جای امنی ثبتش کنم. دفترهای طراحی برای من صندوقچهٔ اسراری‌اند که گفت‌وگوی سنگ‌ها و خودم را درونشان ثبت میکنم. به همین دلیل بعضی دفترهایم، جایی دیده یا ارائه نمی‌شوند.»
سمانه صالحی ابری
«دفتر طراحی بهترین بستر برای خلق داستان‌های تصویری است که در ذهن من شروع، ساخته و پرداخته می‌شوند؛ خاتمه پیدا کرده و از نو شروع می‌شوند. دفتر طراحی برای من مسیر و داستان تمام‌نشدنی از نقاشی است.»
شیوا بابایی
«اصلی‌ترین کاری كه می‌تونم بكنم رنگ و لعاب بخشیدن به زندگیه و من همهٔ بزک‌های روزانه‌م رو در دفتر طراحيم ثبت میکنم.»
نیکو کوچک
«داشتن دفتر برای من کاری رو می‌کنه که گفتن جملهٔ «عه یادم اومد» وقتی تلاش می‌کنی تا یادت بیاری. انگار هست که یادت نره میتونی به خصوصی‌ترین حالت ممکن از پس لحظه‌های کش‌دار، راحت‌تر بر بیای. خیلی وقتا تصویری که روشون دیده می‌شه با دلیلی که همون تصویر کشیده شده یکی نیست. درواقع برآیندی هستن از چیزی که اون لحظه به من گذشته. این دفترها همزمان جز ماجرا، شاهد ماجرا و حتی خودشون دلیلی برای شکل‌گیری بستر کلی ماجرا هستن.»
پگاه شاملو
«ثبت کردن لحظاتی که متفاوت می‌بینم، برایم هیجان‌انگیز است. دفتر برای من حکم آلبومی از لحظات ناشناخته‌ای است که زود از یاد می‌رود ولی همیشه حضور فیزیکی دارد.»
مهسا فرضی
«برای من که سال‌ها از نقاشی دور بودم، دفترهای بُن مثل یک خلوت امن بود تا دوباره نقاشی کنم. در جستجوی تصویر کردن فضای ذهنیم تکنیک‌های مختلف رو امتحان میکنم و اجازه میدم اتفاق‌ها در روند خلق آثارم، کار رو پیش ببرن.»
علی رفیعی
جمع‌آوری «تمبر» نه برای خاطره و نوستالژی، شاید شکل دادن به مجموعه‌ای باشد با کاربردی مشخص.«سازماندهی» قطعاتی با هدف تحقیق، کشف و «لذت» بصری.
مریم بیگی
چشم‌هایم را می‌بندم. کودک می‌شوم. در آینهٔ خيالْ کودکی‌ام را می‌بينم. پژواکی از دور می‌آید، به من می‌گوید که می‌خواهد به روزهای کودکی‌اش بازگردد. کودکی که دنیا را پر از رنگ، شادی و زیبایی می‌دید. دلش را بر روی هر کسی که می‌شناخت می‌گشود. خود را در هر چیزی که می‌خواست می‌یافت. در باد، باران، برف و درختانی که برای او همانند انسان‌های اطرافش بودند. پژواکی از خود می‌شنوم که می‌گوید: «من زنده‌ام».
شبنم پذیرفته
دفتر نقاشی من یادبودی است به زیبایی‌های نادیده‌ای که دور و برمان هستند - الگوی قطرات باران روی پنجره، خندهٔ دوستانم در کافه، صحنه‌ای از فیلمی که دیروز دیدم. از طریق هنر، این تجربیات روزمره به سفری بازیگوشانه از رنگ‌ها و خطوط ناکامل تبدیل می‌شوند. هدف یافتن و نشان دادن شادی در چیزهای کوچک است.